เป็นอะไรใครหนอมาล่อหลอก
ทำเป็นหยิกแกมหยอกจนออกห้าม
เอาตัวเองเป็นที่ตั้งไม่หยั่งความ
ใครคุกคามหยามเกียรติให้เคียดแค้น
จงชั่งเขาชั่งมันอย่าหวั่นไหว
อยู่ที่ใจของเราอย่าเบา,แล่น
ถามตัวเองว่าใช่,หรือใครแคลน?
ยูงรำแพนแดนฟ้ามุ่งหน้าเดิน
คิดว่าเดินผ่านทางในต่างถิ่น
อาจได้กลิ่นไม่งามในยามเหิน
ผ่านไปแล้วผ่านไปใช่ยับเยิน
ต้องเผชิญหมู่มารแห่งลานใจ
สักแต่ว่าพบเห็นเป็นไปแล้ว
ขอดวงแก้วแกร่งกล้าสิ่งมาใกล้
ทำหัวใจดั่งบัวที่บังใบ
ช่างหัวใครเขาทำรับกรรมเอง
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
