ถามไถ่กันวุ่นวายหายหน้าหนี
ไม่เห็นมีบทกลอนอักษรสวย
เพราะเวลามืดค่ำไม่อำนวย
สมองป่วยแรงหมดโปรดเข้าใจ
วันทั้งวันยุ่งเหยิงกระเซิงหัว
โทรศัพท์รัวจู่โจมโถมเข้าใส่
ระเบียบโน้นกฏนี้คลี่ทันใด
เอาอารมณ์ที่ไหนไล่เล่นคำ
วรรคที่หนึ่งตั้งแท่นแล่นได้ต่อ
วรรคสองจ่อจดจ้องท่องปากพร่ำ
วรรคสามเริ่มส่อเค้าเงามืดดำ
วรรคสี่ซ้ำแก้ไขไปไม่เป็น
ความคิดหยุดหงุดหงิดคิดไม่ออก
คำไม่งอกโลดแล่นแสนยากเข็ญ
มิรู้จะจับอะไรใส่ประเด็น
เกิดลำเค็ญขุ่นข้องต้องเลิกรา
เหมือนดังหุ่นไขลานที่ลานหย่อน
หรือถ่านอ่อนแรงตกเกินยกหน้า
จึงไม่มีกลอนกานต์ได้ผ่านตา
มีแต่ความเฮฮาแบบบ้าบอ
หยุดพักก่อนผ่อนยุ่งจะมุ่งใหม่
มิเป็นไรสบายดีดีไม่ฝ่อ
เพียงปลอดโปร่งโล่งใจไม่นานรอ
กลับมาจ้อจู้จี้..ห้ามหนีนะ
"กานต์ฑิตา"
๗ กันยายน ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
