[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ดอกแห้งโหย โรยแล้ว แววจะร่วง
กลีบด่างดวง กลวงห่อ รอลดหลั่น
ซีดเซียวสร้อย หงอยเหงา เฉาทุกวัน
ขาดน้ำปัน พลันท้อ เหี่ยวห่อใบ

รอหยาดฝน บนฟ้า จนล้าอ่อน
หวังอาทร จากคน หาสนไม่
ต่างเขามี คู่เคล้า ยวนเย้าไป
ดอกหญ้าไร้ ใครมอง หม่นหมองจริง

"ดิน"

ดอกหญ้าน้อยลอยคว้างข้างบึงน้ำ
เคยชุ่มฉ่ำเริงร่ายคล้ายกับนิ่ง
ยามลมไล้ไหวระลอกพรายดอกพริ้ง
กลับมาทิ้งดอกดวงร่วงลงมา

สีม่วงหม่นทนหนาวคราวฝนหยาด
ดอกสะอาดเปื้อนปนจนไร้ค่า
ขอเช็ดคราบน้ำใสในแววตา
อาบแก้มพร่าด้วยสองมือถือครอบครอง

///////////////
พงศ์ภัณฑ์
๖/๙/๕๖