ต้องมีวัน เราสอง ปองมั่นหมาย
ชีวาวาย ยังรัก ใช่หักหาญ
น้ำหล่อเลี้ยง เติมเต็ม เข้มทนทาน
เกินประมาณ เสมอ อย่าเพ้อครวญ
ถึงมิใช่ นางเอก ที่เสกแต่ง
ไม่เคยแล้ง แสร้งทำ ให้กำสรวล
ร้อยราตรี ยิ้มรับ ปรับเนื้อนวล
ไม่เรรวน สักนิด สิทธิ์ของใจ
เป็นนางรอง ของใคร ขอให้รัก
พร้อมสมัคร ปักตรึง ซึ้งแค่ไหน
กว่าจะรู้ สู้ฝืน ขื่นเพียงใด
น้ำข้างใน ไหลริน จินต์กล้ำกลืน
ไม่ยอมแพ้ หรอกหนอ ถึงท้อทด
ความสลด มีบ้าง ต้องร้างฝืน
อกกลัดกลุ้ม รุมเข้า เฝ้าหยัดยืน
เก็บความขื่น กลืนกลับ ยิ้มรับมัน
พันทอง
๕/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
