เป็นมนุษย์สุดดีได้มีรัก
แม้อกหักไม่บ่นเฝ้าทนนิ่ง
เพื่อได้รู้ความรักมักช่วงชิง
จะเป็นหญิงหรือชายมันคล้ายกัน
มีความรักพักใจยามไร้คู่
เพียงได้รู้คู่ตัวขอบรั้วกั้น
มิต้องการแก่งแย่งแค่แบ่งปัน
เพียงสัมพันธ์วันเศร้าวันเหงาทรวง
มิต้องการครอบครองคนต้องห้าม
ขอเพียงข้ามบางสิ่งยามทิ้งช่วง
ยามที่ใจเธอว่างห่างแดดวง
ขอพุ่มพวงปรานีคนมีกรรม
นางเอกนั้นฝันหวานบนลานรัก
ยาวนานนักแล้วหนาควรลาร่ำ
ให้โอกาสนางรองได้ร้องรำ
ขอชื่นฉ่ำเพียงนิด อย่าคิดนาน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
