ลมหอบฝนมาจากฟากฟ้าไหน
เคยชื่นใจยามมองจ้องสายฝน
หอบความคิดถึงมากจากบางคน
ซึ้งกมลน้ำใจใครคอยดาว
สายฝนโปรยปลอบฤดีมากี่่หน
ใครหนึ่งคนห่มฤดีมากี่่หนาว
สายรุ้งโยงโค้งฟ้ามากี่่คราว
ไม่ส่งข่าวคนดีมากี่่คืน
สััญญากับขวัญใจจะไม่เหงา
สายฝนเศร้าตกมิหยุดก็สุดฝืน
ผิดสัญญายอมรับว่ากลับกลืน
ไม่ชมชื่นตลอดชาติเพราะขาดเธอ
ขออย่าทบทวนถามถึงความเหงา
มีสองเรารับรู้อยู่เสมอ
ถ้ากลอนรักเคยซึ้งถึงละเมอ
แม้ไม่เจอจงจำคำรำพัน
ฝนชุกเธอคงชังทั้งเป็นหวัด
ดึกสงัดขวัญอ่อนจะนอนฝัน
ยามอยู่ห่างต่างเหงาเท่าเท่ากัน
ยิ่งนับวันยิ่งห่างจนรางเลือน
กลางสายฝนเธอจะฝ่าเดินมาหรือ
หยุดแม้สื่อสารใด..น้ำใจเพื่อน
หยุดอาทรความเหงาที่เฝ้าเยือน
สายฝนเปื้อนน้ำตาคราจากกัน
ดาว อาชาไนย
หนาวลมฝนพัดมาท้องฟ้าหม่น
คิดถึงคนอยู่ยังสุดฝั่งฝัน
ลมฝนมาคราใดใจตีบตัน
หัวใจฉันสุดหมองยามมองฟ้า
แม้ล่วงผ่านลมร้อนจนอ่อนไหว-
ก็กลั้นใจหยัดอยู่รอดูว่า
อาจเห็นสักดาวงามอร่ามตา
เชื่อมสัญญารักไว้ให้คงเดิม
คนคอยดาวยังจำคำกลอนรัก
ซึ้งประจักษ์แน่แท้ตั้งแต่เริ่ม
ถ้าหากเธอถอนใจไม่ต่อเติม
ขออย่าเพิ่มภาระก่อนจะไป
โปรดอย่าบอกว่าเหงาเศร้าคิดถึง
ด้วยมันซึ้งสะท้านพาหวั่นไหว
โปรดเมตตาบอกสิทธิ์ถ้าผิดใจ
หากเหลือใยเพียงบางระหว่างเรา
ฝนตกชุกดาวคงลอยหลงฟ้า
ไม่กลับมาล้อมเดือนเคียงเพื่อนเก่า
เหมือนมิตรขวัญแค่ไกลก็ใจเบา
ลองคิดเอาใครช้ำเพราะคำเธอ.
คิดถึงคนอยู่ยังสุดฝั่งฝัน
ลมฝนมาคราใดใจตีบตัน
หัวใจฉันสุดหมองยามมองฟ้า
แม้ล่วงผ่านลมร้อนจนอ่อนไหว-
ก็กลั้นใจหยัดอยู่รอดูว่า
อาจเห็นสักดาวงามอร่ามตา
เชื่อมสัญญารักไว้ให้คงเดิม
คนคอยดาวยังจำคำกลอนรัก
ซึ้งประจักษ์แน่แท้ตั้งแต่เริ่ม
ถ้าหากเธอถอนใจไม่ต่อเติม
ขออย่าเพิ่มภาระก่อนจะไป
โปรดอย่าบอกว่าเหงาเศร้าคิดถึง
ด้วยมันซึ้งสะท้านพาหวั่นไหว
โปรดเมตตาบอกสิทธิ์ถ้าผิดใจ
หากเหลือใยเพียงบางระหว่างเรา
ฝนตกชุกดาวคงลอยหลงฟ้า
ไม่กลับมาล้อมเดือนเคียงเพื่อนเก่า
เหมือนมิตรขวัญแค่ไกลก็ใจเบา
ลองคิดเอาใครช้ำเพราะคำเธอ.