จะลาไป บวชชี หนีความช้ำ
โดนเธอยำ จำจด รันทดเฉา
อยู่ก็อาย ชาวบ้าน ย่านท้ายเรา
ลือจนเข้า ถึงกรุง ยุ่งนักเออ
อันเรื่องรัก ปักจิต คิดถ้วนถี่
วิ่งตรงรี่ ที่ใจ ข้างในเผลอ
บางครั้งลืม ตาตื่น สะอื้นเจอ
น้ำตาเอ่อ ท่วมห้อง ต้องรีบเช็ด
บางครั้งนั่ง ระเบียง เพียงหวังว่า
ลมโชยมา พารัก มาทักเบ็ด
เงียบสงัด จัดจาน หว่านเอาเคล็ด
ปลาเก๋าเด็ด เบ็ดขาด พลาดเหมือนเดิม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
