ได้ยินคำ พร่ำเพ้อ ละเมอบ่น
ช้ำกมล ทนต่อ รอถวิล
ดวงฤทัย ไหวหวาม ลามชีวิน
ถึงห้วงจินต์ มิหยุด สุดอาลัย
จะเว้าวอน อ้อนออด ต้องจอดจบ
เขื่อนทำนบ แตกต่าง ห่างไฉน
แสนกลืนกล้ำ ร่ำเรียก เพรียกถึงใคร
เขาคงไม่ ยินยล จนรำคาญ
อนาถแท้ แดดิ้น สิ้นรังรัก
ดวงฤดี นี้หัก รักตายด้าน
เคยอุ่นเอื้อ เจือจิต ริดรอนราน
เกินประสาน เสียแล้ว แววระทม
ไม่เป็นไร หรอกหรอ ถึงท้อแท้
เกินเหลียวแล เหินห่าง อ้างว้างขม
รักจืดจาง ทางใจ ให้ตรอมตรม
รักไม่สม จมดิ่ง หญิงขอลา
พันทอง
๔/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
