อันความรัก ความจริง วิ่งสวนทาง
ทุกก้าวย่าง ต่างฝืน ทุกคืนผ่าน
มีหลายสิ่ง สิงเข้า เย้าดวงมาน
เกินประสาน รอยร้าว เศร้ากมล
ฉันมันแค่ กองหลัง ฟังเขาด่า
สะกัดบอล พลาดท่า เขาว่าบ่น
ไม่เด่นเหมือน กองหน้า กล้าเดินชน
เก็บงำทน เพราะรัก ภักดิ์นิรันดร์
ความเสียใจ ที่ฉัน พลันได้พบ
เมื่อประสพ คบหา พาหวาดหวั่น
จึงได้รู้ ว่าเสียใจ ในทุกวัน
มากเกินขั้น รับไหว ได้พบมา
มีความสุข ใช่ไหม ใจฉันช้ำ
การกระทำ เช่นนี้ มิเข้าท่า
ล่อหลอกลวง หาญหัก เช่นผักปลา
แสนเหนื่อยล้า ระอาจิต คิดชิงชัง
เจ็บแสนเจ็บ ไม่เคย เอ่ยปากบ่น
ยอมอดทน อดกลั้น วันหลายครั้ง
เกิดความเหงา เข้ารุม สุมชีวัง
น้ำตาพัง รั้งกลับ ปรับฤทัย
โยนคำถาม ยวนเย้า เขามุ่งเน้น
บอกเนื้อเย็น คนดี รอพี่ไหม
สร้างฐานะ มั่นคง หลงภูมิใจ
เป็นคำอ่อย ปล่อยใจ ให้หลงชัวร์
หมอฟันธง ตรงแน่ ดวงแดซ่าน
ทั้งการงาน เจิดแท้ แม่ทูนหัว
เป็นเนื้อนา บุญหนอ ที่ก่อตัว
ตามชะตา อย่ากลัว มัวพะวง
ทำมาเป็น สู่รู้ เธอคู่ฉัน
ไม่มีวัน นั้นหรอก อย่าบอกส่ง
ไส้ในพุง กี่ขด คดเคี้ยวลง
ความซื่อตรง หามีไม่ ในใจเธอ
พันทอง
๔/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
