๐เพลงพิณเพียงเพ่งพร่ำระบำพลิ้ว
ทรวงสยิวยากหยั่งหยางผวนผัน
หยินก็สิ้นศาสตร์เสน่ห์พร้อมเพพลัน
ฤทธานั้นโลมลาญลมปราณพัง
๐วิชาเฉาะเกราะกระเรียนอันเพียรฉก
ขั้นที่หกหักหินด้วยหยินขลัง
ต้านพายุ, ยกคเชนทร์เจนพลัง
กลับมิยังเยาะหญิงให้นิ่งนวล
๐เก้ากระบี่เดียวดายสายฟ้าฟาด
อันสามารถเฉือนหินเหมือนดินร่วน
ฟันเหล็กไหลเหลวแหลกแยกสารมวล
กลับมิข่วนผิวพรรณกัลยานี
๐เคล็ดวิชาข้ามิต่ำแต่ล้ำลึก
ต่างต้องนึกหนึ่งกระบวนอย่างด่วนจี๋
เพราะเพลงพิณสามสายโปรยปรายปรีดิ์
เกินกว่าที่สติข้าจะกล้าทัน
(ข้าน้อยเองกลับเริ่มเพลี่ยงพล้ำแด่แม่นางง้อไบ๊นั้นแล้ว)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
