นั่งอ่านกลอน ตอนเย็น เห็นลิบลิบ
สี่โมงสิบ นาที ฤดีหญิง
ยังเฝ้ารอ คอยชาย หมายแอบอิง
รักน้องจริง วิ่งมา หาเร็วไว
อย่าให้หลง ตรมหม่น ทนว้าเหว่
ใจไขว้เขว ทุกวัน แสนหวั่นไหว
เด็ดดอกรัก จากต้น ไม่สนใจ
เมินหมางไป ฤทัยหงอย คอยนานมา
เขียนแต่กลอน อ้อนกัน วันเจ็ดหน
พร่ำเพ้อจน เจียนจบ หวังพบหน้า
ดาวเดือนเด่น สดใส ในนภา
แต่อุรา ซึมเซา เศร้าเดียวดาย
คำว่ารอ ท้อเกิน มิเพลินจิต
ขาดมิ่งมิตร ยามนอน ร้อนเหลือหลาย
ขาดคนพัด วีให้ เหมือนใกล้ตาย
ขาดคนหมาย เคียงคู่ ร่วมอยู่เคียง
พันทอง
๓/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
