ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท
ป่าคอนกรีตเกรอะกรังรังมนุษย์
มิผ่องผุดหมอกควันนั้นแผ่ซ่าน
แย่งชิงกันทุกอย่างทางยวดยาน
ขอเพียงเพื่อทำงานห่างบ้านตน
ชนบทบ้านนาอยู่ป่าเขา
ยามรุ่งเช้าสดชื่นผืนไพรสนธ์
บรรยากาศแจ่มใสยามได้ยล
แม้สู้ทนลำบากไม่จากจร
ยามห่างไกลบ้านเรายืนเศร้าสร้อย
อยากเกี่ยวก้อยบางใครให้ออดอ้อน
คิดถึงฉันบ้างไหม?ใจอาวรณ์
ห่วงอาทรคนไกล อยู่ปลายฟ้า
“ไพร พนาวัลย์”
คนปลายฟ้าเดินเดี่ยว..เปลี่ยวและหวั่น
แต่ละวันร่วงโรยเฝ้าโหยหา
ด้วยครรลองชีวิตลิขิตมา
จากลุง ป้า น้อง พี่..ไม่มีใคร
ท้องทุ่งนาป่าเขาเนาจิตแนบ
ใคร่อิงแอบผืนดินถิ่นที่ให้
ก่อชีวิตสถิตย์งามความเป็นไทย
อยู่แห่งใดไม่ลืมยังปลื้มนัก
มีหัวใจลูกทุ่งมุ่งเสาะหา
กลับท้องนาริมคลองมองยอดผัก-
กระเฉดทอดยอดไหวดั่งทายทัก
แมลงปอคึกคักฝากรักบัว
คิดถึงหนุ่มชาวสวนเคยชวนเที่ยว
ร้องเพลงเกี้ยวก้องฝั่งดังไปทั่ว
อยากบอกเขาคนไกลให้รู้ตัว
ว่าอย่ามัวจดจ้อง..รีบจองเร็ว-เร็ว
แซม
แซมกราบขอบคุณลุง ที่เป็นกำลังใจให้แซมมาตลอด..
ขอให้ลุงมีความสุขค่ะ...
แซม
ขอให้ลุงมีความสุขค่ะ...
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
