กระท่อน-กระแท่น แค่นกานท์ หวานสักบท
เฝ้าจารจด รสรัก ถักทอก่อ
นึกว่าเขา เนาแนบ แอบพะนอ
ปานใดน้อ..? พอเพียง คนเคียงกัน
อ้างเดือนดาว พราวฟ้า มาปรากฏ
หรือหวานหยด น้ำตาล ผสานนั่น
ทั้งสายสินธุ์ ดินดง พงไพรวัลย์
อ่อนใจฉัน ตันหนอ ขอตัวนอน
"ดิน"
ขอใช้สิทธิพาดพุงสะดุ้งเฮือก
เหมือนโดนเกือกพาดคอต่อคำค่อน
ประเดี๋ยวเหอะจะโดนลายพาดกลอน
ขยอกขย้อนซ่อนคมไม่ข่มใจ
พงไพรวัลย์นั้นหนาอยู่ป่าโน่น
คนชื่อไพรหัวโกร๋นเหมือนโดนใส่-
-หนังเข้าท้องพองก๋าจะฆ่าใคร?
ขอทรามวัย ถอนคำพูด ที่พาดพุง
“ไพร พนาวัลย์”
ทำกินปูน ร้อนท้อง ร้องแว๊กแว๊ก
เดี๊ยะเถอะแหลก ฉันหนอ พ่อจอมยุ่ง
ทำผิดใด ไยเคือง เรื่องนังนุง
ถึงสะดุ้ง พุงกระเพื่อม เอือมระอา
ชื่อคนมี หลายหลาก มิอยากตั้ง
แค่พ้องมั่ง มิได้ เดี๊ยะซ้ายขวา
มือสองจบ ทบกัน พร้อมวันทา
ขออภัย สักครา คราวหน้าทำ...(อีก)
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
