จดหมายเวียนเขียนอ่านสู่ลานรัก
เพิ่งประจักษ์รักนี้ไม่มีแน่
เดี๋ยวคนโน้นคนนี้ ริปรวนแปร
มีรักแท้บ้างไหมหนอใจนาง?
จะมีไหมใจหญิงที่จริงแน่
ด้วยรักแท้แน่ในหทัยว่าง
มีรักเดียวใจเดียวมิอำพราง
สถิตกลางฤดีของพี่ชาย
จดหมายเวียนเขียนย้ำด้วยคำหวาน
ที่จรดจารจากจินต์กวินร่าย
มอบแด่สาวหลายนางยามห่างกาย
เพื่อเสี่ยงทายหมาย she...ใช้หนี้แทน
“ไพร พนาวัลย์”
...ตั้งใจรัก กับพี่ หนี้ต้องช่วย
คงได้ม้วย แน่นอน ก่อนขึ้นแท่น
จำปลดหนี้ ใจเต้น ทั้งเป็นแฟน
โถพี่แมน ไพรจ๋า หาใครทัน...
...คราวพี่ไพร ได้เสีย กับเมียก่อน
คงร่วมใช้ เงินก้อน เมื่อตอนหมั้น
ยามโดนทิ้ง เป็นหม้าย ชายฉกรรจ์
จึงใฝ่ฝัน หา She ใช้หนี้แทน... (ยืมท้ายวรรคนิดนึงนะจ๊ะ! )
...หญิงรักต้อง ใช้หนี้ ให้พี่ด้วย
มันมิสวย เลยหนา พ่อหน้าแม่น
ลองประกาศ หาตัว ให้ทั่วแดน
สาวไหนได้ ควงแขน แขวนคอตาย...
☆ รัตนาวดี ☆
เว้าซื่อๆนะจ๊ะ! สระแอน เต็มจังเลย กำลังเหงาพอดีจ่ะ