๐ฟังคำครวญคนงามช่างหวามไหว
เหมือนอ้ายไม่เชยชิดขนิษฐา
ฤๅว่าอ้ายเผินผลิอิริยา
สิเน่หาจึงห่างรักร้างลง
๐ต่อแต่นี้พี่จักใจหนักแน่น
จักรีบแล่นเลวงยวนยั่วนวลหง
จักมิไกลเกินศอกให้ยอกนง
จักมั่นคงคำขจิตสนิทนาง
๐ขอข้อแม้แต่อ้ายงานหลายล้น
ประสาคนทุกข์ยากลำบากบ้าง
จำใจจากนวลแขแค่สรรพางค์
แต่รักพร่างแพรวพิงเพียงหญิงเดียว
เหมือนอ้ายไม่เชยชิดขนิษฐา
ฤๅว่าอ้ายเผินผลิอิริยา
สิเน่หาจึงห่างรักร้างลง
๐ต่อแต่นี้พี่จักใจหนักแน่น
จักรีบแล่นเลวงยวนยั่วนวลหง
จักมิไกลเกินศอกให้ยอกนง
จักมั่นคงคำขจิตสนิทนาง
๐ขอข้อแม้แต่อ้ายงานหลายล้น
ประสาคนทุกข์ยากลำบากบ้าง
จำใจจากนวลแขแค่สรรพางค์
แต่รักพร่างแพรวพิงเพียงหญิงเดียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
