ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท
ป่าคอนกรีตเกรอะกรังรังมนุษย์
มิผ่องผุดหมอกควันนั้นแผ่ซ่าน
แย่งชิงกันทุกอย่างทางยวดยาน
ขอเพียงเพื่อทำงานห่างบ้านตน
ชนบทบ้านนาอยู่ป่าเขา
ยามรุ่งเช้าสดชื่นผืนไพรสนธ์
บรรยากาศแจ่มใสยามได้ยล
แม้สู้ทนลำบากไม่จากจร
ยามห่างไกลบ้านเรายืนเศร้าสร้อย
อยากเกี่ยวก้อยบางใครให้ออดอ้อน
คิดถึงฉันบ้างไหม?ใจอาวรณ์
ห่วงอาทรคนไกล อยู่ปลายฟ้า
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
