หนังสือเวียนเขียนโกรธโทษตัวผม
ว่าชื่นชมแล้วทิ้งจริงที่ไหน
มิลงชื่อคือสตรีอยู่ที่ใด
ปวดหัวใจมากมายตั้งหลายคน
ทุกถ้อยคำทำกังวานอ่านแล้วหนาว
หอมแก้มสาวแล้วลาอย่าสับสน
ก็แค่นั้นฉันล่วงเกินเขินเหลือทน
แม่หน้ามลเอาเรื่องอ้างเปลืองตัว
ขอขมาถ้าทำคุณช้ำชอก
เพียงขอบอก...คุณคือใคร...ใช่เล่นหัว
ร้อยกว่าสาวคราวนั้นผมพันพัว
โปรดอย่ากลัวจะไปขอติดต่อมา
---กังวาน---