พวกยกทัพ จับเรือ ลอยเหนือน้ำ
ปืนตั้งลำ ยิงไกล ใส่ทุกจุด
ป้อมกำแพง แกร่งหนา ถึงคราทรุด
ร่างมนุษย์ หลุดผล็อย ลอยลงดาน
เหล่าช้างม้า กล้าศึก ยังนึกหวั่น
ยืนประจัญ สั่นเทา เขย่าย่าน
หอกดาบขาว ยาวคม เกลื่อนจมลาน
ฤาจะทาน ทนถูก ลูกเหล็กไฟ
ปกาศิต ขีดชอบ ครอบครองเขต
เฉือนประเทศ เหนือออก ขยอกใต้
อำนาจเกิน เดินทั่ว ย่ำรั้วไทย
เรียกชดใช้ ค่าแพ้ ยอมแก่มัน
บังคับขู่ ค้ำเข็น เซ็นต์ค้าขาย
ขุดแร่หิน ดินทราย ทลายขัณฑ์
ข้าวไม้สัก ผักปลา ผ้าแพรพรรณ
ส่งเครื่องบรรณาการ อย่าหาญฮือ
ถึงกี่กาล ผ่านยุค ทุกสมัย
แดงดำเหลือง เมืองไพร สู้ได้หรือ
พวกประดา กาขาว เอาอยู่มือ
เพราะมันคือ เปรตดง แห่งสงคราม
รพีกาญจน์