มะลิผลิล่อลิ้ว ล่องลม
หอมชื่นระรื่นชม แต่เช้า
กลางสวนอบอวลพรม กลิ่นกรุ่น
ซ้อนทับวับวาวเข้า หมู่ไม้ดอกงาม
เหลืองไสวสดแท้ เย็นอุรา
ดาษดื่นดังมนต์ตรา คละคลุ้ง
ยืนมองนกบินมา จิกเหยื่อ
เล็งเห็นเป็นสะดุ้ง ชะโอ้โอดโอย
กุหลาบขาวโผล่พ้น ตะวัน
ชื่นแช่มแชมหมู่พันธุ์ เยี่ยงผู้
หนามแหลมคมเข้าขั้น ทิ่มเจ็บ
ใครไม่ลองไม่รู้ แน่นั้นความจริง
เปรียบเปรยหญิงง่ายให้ ชายไป
เขาคงคิดผลักไส เมื่อสิ้น รักนา
อีกทั้งสมฝันใฝ่ แล้วนั่น
แม้นจักแดดับดิ้น สมน้ำหน้าจัง
พันทอง
๓๑/๐๘/๕๖