จะกี่เดือน ปีหนอ ยังรอไหว
ขอเพียงใจ คงมั่น ไร้ปัญหา
กลัวแมลง ซอนไซ ด้วยไกลตา
อยากใช้ยา มาเบื่อ เมื่อหวนคิด
จึงได้แต่ แลมอง ตรองตรึกนัก
ปลูกต้นรัก ไกลเกิน เมินสนิท
หมู่มดมอด นกน้อย ต้อยตีวิด
แอบแนบชิด ก่อนเรา ที่เฝ้าคอย
แม้นรักกัน พันผูก จมูกห่าง
ต้องแรมร้าง โรยร่วง ทุกช่วงหงอย
จึงทำใจ บางครั้ง นั่งใจลอย
น้ำตาปรอย กลืนกลับ โดยฉับพลัน
ไม่มีทาง ให้ไหล ไปเปื้อนอก
แม้นสะทก รกใจ ไร้สุขสันต์
เมื่อเขาสิ้น รักแล้ว แจวจากกัน
ก็อย่าหวั่น ฉันนั้น ไม่คร่ำครวญ
แค่จะปิดประตู ตายตรอม ยอมเจ็บปวด
แม้จะชวด รักอีก ทุกซีกส่วน
แม้หน้าชื่น อกช้ำ พร่ำรัญจวน
แม้จะสวน ทางกัน ฉันยินยอม
เพราะเมื่อความ รักจาง ทางไม่เรียบ
เธอจะเหยียบ เปรียบเปรย เยาะเย้ยพร้อม
เมื่อดอกรัก อับเฉา เน่าตรมตรอม
เมื่อพะยอม สิ้นท่า ค่าไม่มี
เจ็บแล้วจำ คือคน แม้นหม่นไหม้
เจ็บเพียงไร ใจฉัน จักหันหนี
เจ็บแล้วทน คือควาย ช่วยบอกที
ตัวฉันนี้ สับสน คนหรือควาย
๒๙/๐๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
