ขอฝากห้วงหัวใจส่งไปถึง
หญิงคนหนึ่งที่ฉันใฝ่ฝันหา
เพราะสุดรักสุดหวงดั่งดวงตา
แต่ต้องมาห่างกันเพราะฉันจน
อีกไม่นานหรอกหนาคงมาเยี่ยม
ด้วยใจเปี่ยมความรักที่ปักข้น
จงรอหน่อยเถิดหนาแม่หน้ามน
คงสุขล้นสองเรายามเคล้าคลอ
ขอเวลาสร้างตัวทูนหัวพี่
เพียงสองปีสี่เดือนปลูกเรือนหอ
ซื้อรถเก๋งคันงามมาตามรอ
เพื่อสู่ขอคนดีกับกับพี่ชาย
หญิงคนใดใจเดียวที่เปลี่ยวเหงา
ที่พร้อมเข้าเรือนหอมิรอหาย
จะมอบรักภักดีมิเสื่อมคลาย
เพียงเดียวดายสองปีรอพี่มา
“ไพร พนาวัลย์”