ลมหายใจผิวแผ่วมีแววอ่อน
ทั้งหนาวร้อนนอนซมมิเป็นส่ำ
สาวเคยมาเยี่ยมยลยามฝนพรำ
ฝากถ้อยคำจำนรรจ์รำพันเพ้อ
ยามนี้เธออยู่ไหนจึงไม่เห็น
ทุกเช้าเย็นร่วมฝันสัมพันธ์เผลอ
หรือเธอแกล้งลวงเราให้หาวเรอ
ให้พบเจอเพียงครั้งเพื่อหยั่งเชิง
ลมหายใจยามที่ไม่มีเขา
มันเงียบเหงานังนุงจนยุ่งเหยิง
ดวงหทัยไหวเพริดจนเปิดเปิง
กระเซอะกระเซิงหนีตบ มาพบ..ตรีน
“ไพร พนาวัลย์”
โดนแซงตามระเบียบ
แหม!อาเปาขา ภาษายาก ลำบากต่อ
ชักหน้างอ แล้วนะ เดี๋ยวละศีล
ชิ.โมโห ซะแล้ว มิแคล้ววีน
อยากจะปีน ป่ายปะ ขอผละไป
ลมรวยริน จินต์แผ่ว มีแววจอด
ควรผายปอด รอดต้าน ต้องการไหม
หญิงคนนั้น รันเร้า เขาคือใคร
หากว่าใช่ "ดิน"นี้ ดีใจตาย
ยามห่างเหิน เกินไกล จะไปถึง
สักนิดหนึ่ง โทรหา อย่าล้าหน่าย
ระวังคน ข้างตน จะยลกราย
หากหนียาย มิทัน โดนยันโครม
ชักหน้างอ แล้วนะ เดี๋ยวละศีล
ชิ.โมโห ซะแล้ว มิแคล้ววีน
อยากจะปีน ป่ายปะ ขอผละไป
ลมรวยริน จินต์แผ่ว มีแววจอด
ควรผายปอด รอดต้าน ต้องการไหม
หญิงคนนั้น รันเร้า เขาคือใคร
หากว่าใช่ "ดิน"นี้ ดีใจตาย
ยามห่างเหิน เกินไกล จะไปถึง
สักนิดหนึ่ง โทรหา อย่าล้าหน่าย
ระวังคน ข้างตน จะยลกราย
หากหนียาย มิทัน โดนยันโครม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
