[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เพราะตัวอ้ายต้อยต่ำมีตำหนิ
ส่วนเจ้าสิสูงส่งดั่งหงส์เหิร
จะไปไหนลอยล่องมิต้องเดิน
อยากจะเมินตัวอ้ายตั้งหลายครา

เฝ้าทักทายปราศรัยยามได้เห็น
ส่วนเนื้อเย็นลำพองมิมองหา
ไม่ชอบคนสึ่งตึงทำปึ่งชา
คงเกลียดหน้าเหี่ยวย่นมิยลยิน

ถ้าอยากทิ้งตัวอ้ายจงร่ายเวทย์
กั้นขอบเขตของเจ้าไร้เงาสิ้น
ปิดทุกช่องทางฝันที่ปันจินต์
ให้ชาวดินอย่างอ้ายตายทั้งเป็น

“ไพร พนาวัลย์”

 

อ้าย..ไม้ใหญ่ หยั่งยาก รากล้ำลึก
ในรู้สึก นึกปลง อ้ายคงเห็น
แสนอนาถ พลาดพลั้ง นั่งลำเค็ญ
ผ่านมาเช่น เข่นทรวง จนกลวงพัง

มิใช่หงส์ คงเดิน ไกลเกินกล่าว
ด้วยเพราะสาว ต่ำไป จึงไร้หวัง
ฤทัยทัก รักนี้ มิจีรัง
ทุกคราวครั้ง รั้งจิต คิดแค่มอง

สุดคว้าไขว่ ได้มา นิจจาเอ๋ย
สุดเอื้อนเอ่ย ยิ่งนัก เมื่อรักหมอง
สุดจะคว้า มาแนบ แอบอิงครอง
สุดแค่น้อง สำรองแน่ แค่คนไกล

"ดิน"