เพราะตัวอ้ายต้อยต่ำมีตำหนิ
ส่วนเจ้าสิสูงส่งดั่งหงส์เหิร
จะไปไหนลอยล่องมิต้องเดิน
อยากจะเมินตัวอ้ายตั้งหลายครา
เฝ้าทักทายปราศรัยยามได้เห็น
ส่วนเนื้อเย็นลำพองมิมองหา
ไม่ชอบคนสึ่งตึงทำปึ่งชา
คงเกลียดหน้าเหี่ยวย่นมิยลยิน
ถ้าอยากทิ้งตัวอ้ายจงร่ายเวทย์
กั้นขอบเขตของเจ้าไร้เงาสิ้น
ปิดทุกช่องทางฝันที่ปันจินต์
ให้ชาวดินอย่างอ้ายตายทั้งเป็น
“ไพร พนาวัลย์”
ตัวของพี่ สูงใหญ่ ใครเรียกยักษ์
ล่องหนชัก จะบ่อย คอยหลบเร้น
เดือนที่ผ่าน ย่านสุพรรณ นั้นประเด็น
มีคนเห็น ควงใคร ไปด้วยกัน
สาวหน้าสวย หมวยเอ็กซ์ สเปคไหม
คงถูกใจ ในที่ ไม่มีฉัน
เดินจู๋จี๋ อี๋อ๋อ จ้อทั้งวัน
มีโรมรัน หรือเปล่า เล่าบอกที
ใช่หาเรื่อง เคืองขุ่น ให้วุ่นอก
รูปมันฟ้อง เก็บตก มิผกหนี
ตายทั้งเป็น เย็นฉ่ำ หนำฤดี
เพียงสุขี ชั่วครั้ง ยามนั่งมอง
พันทอง