ดั่งรำเพยเชยกลิ่นละมุนกรุ่น
เจ้าประคุณกวีงามดุจความฝัน
มะลิซ้อนซ่อนกอพ้อแสงจันทร์
ไม่ไหวหวั่นเท่าวจีพี่รำพึง
หอมเจ้าเอย..สายหยุด เจ้าสุดหอม
เพียงได้ดอมหลงไหลเฝ้าใฝ่ถึง
ทั้งเช้าค่ำเสน่หาติดตราตรึง
ปักทรวงซึ้งห่อนหายมิคลายรัก
ชมพูพวงพ่วงใจให้ไผลเผลอ
ใช่ละเมอ..คงมั่นมิหันหัก
ห้องหัวใจทุกห้องเฝ้าปองภักดิ์
ช่อดอกรักมอบพี่..นิรันดร
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
