๐อินทนนท์ดลอ้ายตะกายฟ้า
วาดหวังว่าวิมลศรียังยี่หระ
บ่ลืมเลือนเงื่อนมั่นผูกพันธะ
อ้ายจึงจะจรัลสู่ภูพนอม
๐หลังนงลักษณ์ลงเจ็ทต้องเต็ดเตร่
เพราะเสน่ห์แห่งรักวิจักษณ์หอม
อ้ายตระเตรียมกระบะไว้ให้พรักพร้อม
ตะลอนอ้อมภูผามารับเธอ
๐เช็ดที่นั่งข้างหน้าจนสะอาด
เชิญนงนาฏนั่งนี้ที่เสนอ
พาคืนถิ่นอินทนนท์ที่บ่นเพ้อ
และปรนเปรอปรุงรักอย่างภักดี
(ดอกมลุลี)
๐จะเด็ดดอกกรรณิการ์รุจาขาว
ประดับราวรั้วอวลนวลฉวี
ลำดวนเด่นกระดังงามลุลี
เพื่อนารีหอมรักจักนิรันดร์ฯ