ป่าวประกาศ อนาถแสน หนอแฟนเฒ่า
นั่งเงื่องเหงา เฉาโรย ทั้งโหยหิว
อยู่ด้วยกัน คร้านนัก มักชี้นิ้ว
ฉันเลยฉิว หิ้วหอบ ลอบหนีไป
อยู่กับหนุ่ม ชุมพร นอนพุงโย้
รถหลักล้าน บ้านโก้ หลังโตใหญ่
คนรักเก่า จนฉิบ ต่างลิบไกล
สู้ไม่ได้ หน่อยเดียว เหี่ยวกว่าบาน
"ดิน"
พอได้ใหม่ลืมเก่ามันส์เขาละ
พูดจ๋าจ๊ะนับเงินเพลินทั่วย่าน
ยังข้าวใหม่ปลามันแสนสำราญ
น้ำต้มผักยังหวานเบิกบานใจ
เก่าแล้วเป็นสนิมเขายิ้มเยาะ
พูดฉอเลาะไม่เป็นเพราะเห็นไส้
พอล้มหน่อยคอยข้ามแม่ทรามวัย
เจอของใหม่ ใครสนุก สุขกว่ากัน??
“ไพร พนาวัลย์”
สิ่งใกล้ดี มีอยู่ มิรู้ค่า
ต่อวันลา มาห่าง ทุกอย่างผัน
เรียกกลับย้อน อ้อนฝืน คืนสัมพันธ์
ยากยิ่งนั่น หันแล้ว แก้วแตกกลาย
คนชุมพร ค่อนเฒ่า เขาก็รัก (ป่าวว่านะ)
มีมานภักดิ์ ปักเที่ยง มิเบี่ยงบ่าย
คงไร้ทุกข์ สุขล้น จนวันตาย
ดีกว่าชาย เมืองลพ คบมิจริง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
