อยากปล่อยวาง ว่างเปล่า ลืมเศร้าโศก
ที่แบกโลก ทั้งใบ ให้หลุดพ้น
หนีวุ่นวาย หลายหลาก มากสกล
หลีกสับสน วนว่าย หน่ายแท้ใจ
มองปราชญ์เปรื่อง เรื่องรัก หนักใจบ่อย
จำนรรจ์ร้อย เรียงคำ ย้ำเฉไฉ
ข้อปลีกย่อย แยกแยะ แกะเกี่ยวไป
เหมือนบอกใบ้ เคียงกัน ฉันและเธอ
อยากดีเลิศ กว่าใคร ฤทัยแน่
คอยตามแคร์ แต่ฉัน นั้นเสมอ
หากวันใด ลดน้อย ด้อยนะเออ
ขอเพียงเธอ อย่าเหยียบ เสียบทิ่มเอา
อยากตัดใจ ลืมลง ปลงอย่างพระ
มิวายจะ ข้องจิต คิดอับเฉา
มองโลกกว้าง ทางไกล ไม่บรรเทา
เลือนลางเงา เข้าซุก ทุกข์ทวี
พยายาม เท่าใด ไม่เป็นผล
ทุกวันทน จนเจียน เพียรหลีกหนี
ตัดอย่างไร ไม่ขาด ประหลาดดี
ใจเวิ้งว้าง เหลือที่ มีกล้ำกลืน
ท่องคาถา เผื่อพบ สงบบ้าง
จิตแตกต่าง ทางใจ ให้สุดฝืน
ตรมเพียงใด ใครรู้ สู้หยัดยืน
แม้ค่ำคืน นอนเปลี่ยว เทียวทบทวน
พันทอง
๒๔/๐๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
