 มือดำด้าน กร้านสาก ต้องจากถิ่น ชั่วชีวิน ลำบาก ยากทนฝืน น้ำไหลกราก หลากอ่วม ท่วมนองพื้น แสนกล้ำกลืน ยืนกลุ้ม สุมดวงมาน จากบ้านทุ่ง มุ่งไกล ด้วยใจฝัน ว่าสักวัน ดั้นด้น จนพ้นผ่าน ปลดภาระ หนี้สิน สิ้นซมซาน คืนสถาน บ้านไพร ไร่นาเรา ทุกทิวา ราตรี นี้คิดถึง หวนรำพึง ซึ้งทรวง มิล่วงเปล่า เก็บถนอม ออมรัก สลักเนา วันคืนเหย้า เขากลาย มาหายไป น้ำตาซึม ขรึมหม่น ทนคอยพี่ ดวงฤดี นี้ปลื้ม มิลืมได้ เคยสัญญา สาบาน ณ.ลานไทร สลายใจ ใฝ่เสมอ ว่าเธอรอ "ดิน"  ยืนโดดเดี่ยว เปลี่ยวหนาว ร้าวดวงใจ หน้าพระไทร ไร้เงา เศร้าจริงหนอ เธอนัดพี่ ที่นี่ พี่มารอ ตะวันทอ แสงฉาย จนบ่ายเย็น ไม่เห็นเงา เศร้าหมอง ยืนร้องไห้ หรือพระไทร บังไว้ ไม่แลเห็น หรือผีป่า หลอกหลอน แอบซ่อนเร้น หรือจะเป็น มนต์ขลัง กำบังกาย เธออยู่ไหน ไร้เงา เฝ้ามองหา คำสัญญา ลาร้าง รักจางหาย ทิ้งพี่เหงา เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย ตะวันฉาย ปลายฟ้า ลับลาไกล ลาแล้วลา แก้วตา ขอลาจาก เหลือเพียงซาก รักลา น้ำตาไหล ชโลมดิน ถิ่นป่า หน้าพระไทร ลาพงไพร ใจหาย เสียดายนาง ชลนา ทิชากร  |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
08 เมษายน 2025, 02:39:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ทุ่งร้างนางคอย (อ่าน 31333 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
