ใจปวดร้าวหนาวรกหนักที่สุด
คิดถึงนุชนวลปรางน้องนางหนี
จากพี่ไกลไม่หวนกลับนานนะนับปี
โถคนดีตัดเยื่อมิเหลือใย
หนุ่มเมืองหลวงลวงน้องให้หมองหม่น
ทิ้งน่ามลต้องชอกช้ำน้ำตาไหล
พี่ยินดียอมรับยอดดวงใจ
ถึงเหลือเดนจากผู้ใดพี่ก็ยอม
รับเลี้ยงดูน้อนางพร้อมลูกน้อย
อย่าเศร้าสร้อยเลยทรามเชยแม่เนื้อหอม
กลับชุมพรก่อนชราอย่าตรมตรอม
จะถนอม..นงคราญไว้..ในลานใจ.
ริน ดอนบูรพา
๒๒ ส.ค.๕๖
คิดถึงนุชนวลปรางน้องนางหนี
จากพี่ไกลไม่หวนกลับนานนะนับปี
โถคนดีตัดเยื่อมิเหลือใย
หนุ่มเมืองหลวงลวงน้องให้หมองหม่น
ทิ้งน่ามลต้องชอกช้ำน้ำตาไหล
พี่ยินดียอมรับยอดดวงใจ
ถึงเหลือเดนจากผู้ใดพี่ก็ยอม
รับเลี้ยงดูน้อนางพร้อมลูกน้อย
อย่าเศร้าสร้อยเลยทรามเชยแม่เนื้อหอม
กลับชุมพรก่อนชราอย่าตรมตรอม
จะถนอม..นงคราญไว้..ในลานใจ.
ริน ดอนบูรพา
๒๒ ส.ค.๕๖