ชวนขยาดสาดซ่าคลื่นบ้าคลั่ง
กอดเข่านั่งพิงเสาเหงาหมองหม่น
สิบเอ็ดปีที่หวานซ่านกระมล
ซับหยาดฝนรินไหล...ใช่น้ำตา
รพีกาญจน์
รวยรินรด ทดท้อ รอรักกลับ
น้ำตาขับ ซับหมอง นองใบหน้า
หวิวไหวหวั่น ฝันคว้าง ยามร้างลา
คั่งค้างคา อาดูร พูนทวี
อิดออดอ้อน นอนแนบ แอบอกอุ่น
กลิ่นกายกรุ่น หนุนนวล เย้ายวนพี่
กอดเกยกัน ยันทิวา ล่วงราตรี
แสงสุรีย์ สีทอง เรืองรองทา
คืออดีต กรีดใจ คราใดนึก
ความรู้สึก ลึกล้น ทนก้มหน้า
สองแก้มอาบ ฉาบรด หยดน้ำตา
คำสัญญา สาบาน นานก็เลือน
ดับสิ้นหวัง ดังมีด กรีดคมบาด
ตัดสวาท ขาดใย ไม่เหลือเพื่อน
ทิ้งไว้แต่ แผลช้ำ คอยย้ำเตือน
กี่ปีเดือน เหมือนโรค โศกเรื้อรัง
สิบเอ็ดปี พี่หวาน ซ่านดวงจิต
น้องตามติด ชิดใกล้ ได้สมหวัง
ยี่สิบปี สี่เดือน เหมือนภวังค์
สุดท้ายพัง หวังสิ้น รินน้ำตา
Moo Dum
น้ำตาขับ ซับหมอง นองใบหน้า
หวิวไหวหวั่น ฝันคว้าง ยามร้างลา
คั่งค้างคา อาดูร พูนทวี
อิดออดอ้อน นอนแนบ แอบอกอุ่น
กลิ่นกายกรุ่น หนุนนวล เย้ายวนพี่
กอดเกยกัน ยันทิวา ล่วงราตรี
แสงสุรีย์ สีทอง เรืองรองทา
คืออดีต กรีดใจ คราใดนึก
ความรู้สึก ลึกล้น ทนก้มหน้า
สองแก้มอาบ ฉาบรด หยดน้ำตา
คำสัญญา สาบาน นานก็เลือน
ดับสิ้นหวัง ดังมีด กรีดคมบาด
ตัดสวาท ขาดใย ไม่เหลือเพื่อน
ทิ้งไว้แต่ แผลช้ำ คอยย้ำเตือน
กี่ปีเดือน เหมือนโรค โศกเรื้อรัง
สิบเอ็ดปี พี่หวาน ซ่านดวงจิต
น้องตามติด ชิดใกล้ ได้สมหวัง
ยี่สิบปี สี่เดือน เหมือนภวังค์
สุดท้ายพัง หวังสิ้น รินน้ำตา
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
