๐ผมสงสารบ้านเฮาเว้าซื่อซื่อ
ชาวนาคือคนแกร่งแล้งบ่บ่น
สู้อุตส่าห์หน้าดำด้วยจำทน
ฝ่าฝอยฝนเฝ้าห่วงทุ่งรวงทอง
๐วาดหวังว่าราคาค่าขายข้าว
ปีละคราวคงพอหล่อเลี้ยงผอง
ทั้งแม่พ่อพงศ์เหย้าเหล่าพี่น้อง
ต่างจดจ้องจากเงินเดินชีวิน
๐ค่าหนังสือค่าเสื้อเพื่อลูกน้อย
ค่าใช้สอยค่าไฟต้องใช้สิ้น
ค่าหยูกยาค่าเช่าที่เขากิน
แทบรวยรินรอลุ้นเท่าทุนพอ
๐โอ้ชาวนาเงินน้อยกลับร้อยฝัน
ว่าสักวันจักเรืองเฟื่องฟูหนอ
ข้าวที่ขายกำไรอย่างใจรอ
เพื่อจักต่อเติมชนม์พ้นจนเอยฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
