เธอกัดคอควักหัวใจ...แวมไพร์จริง
---กังวาน---
เธอเอวบางร่างน้อยยามคล้อยเคลื่อน
อยากเป็นเพื่อนยอยู่งกระหนุงกระหนิง
ยืนกวักมือปรือตาให้ท่าลิง
ครึ่งเดินวิ่งวาบหวามตามนางไป
ชแรเฒ่าเข้าเวียงเพียงครั้งแรก
เจอของแปลกตลึงเห็นเป็นมิได้
อยู่บ้านนอกคอกนา่ห่างฟ้าไกล
สาวอ้วนใหญ่เท่านั้นเดินคันนา
เธอจับมือถือแขนใจแสนสั่น
ฟันกระทบฟันกากกากเปิดปากอ้า
ดังโลกลับดับไปในพริบตา
ยินเธอว่าถอดออกปลอกสวมคอ
หมอห้ามนักห้ามหนาอย่าโยกย้าย
ให้แผลหายสนิทเชื่อมติดต่อ
ขึ้นลำไยไต่พลาดหัวฟาดรอ
กระดูกงอข้อเอ็นเส้นก่งกน
เธออยากควักดูใจในทรวงอก
แดงเลือดนกน้ำครั่งสีปลังผล
ลืมจริงจริงเอาใจแขวนไว้บน
ระหว่างต้นมะม่วงพวงมะนาว
มิชักช้าท่ามากกรากประชิด
แนบสนิมบังใบแวมไพร์สาว
เธองอเข่าถีบพุงร่างพุ่งราว
บ้าอ้ายบ่าวพงไพรใจไม่มี
รพีกาญจน์
มาช้าแต่อยากเขียนจริงๆครับ
แต่งหน้าคอมพ์มิเกลาผิดสัมผัสส่ง-
ขอบคุณน้องณัชชาช่วยบอกครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
