
ยินสำเนียง เสียงแว่ว ที่แผ่วไหว
ว่าฤทัย นวลน้อง ครองขมขื่น
ยิ่งฟังคำ จำนรรจ์ แม่ขวัญยืน
สุดสงสาร ทรามชื่น ที่ฝืนทน..


..จงอย่าเหงา เศร้าใจ ไปเลยหนา
ตัดอุรา ลาช้ำ ระกำ-หม่น
เลิกรอคอย จะได้ ไม่ร้อนรน
แล้วลืมคน ที่ทำ..ให้ช้ำใจ



ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
![]() |
09 เมษายน 2025, 01:13:AM
![]() |
|||
|
![]() |
ผู้เขียน | หัวข้อ: ทุ่งร้างนางคอย (อ่าน 31357 ครั้ง) |
| ||||||||||