สายฝนพรำ ฉ่ำชื่น ในคืนเหงา
นั่งกอดเข่า แหงนหน้า มองฟ้าหม่น
ทั่วทุกแห่ง-หนใด ให้มืดมน
เพราะครื้มฝน บนฟ้า เมฆามัว..
..เปรียบทางฝัน ฉันแสน จะแคลนขาด
แสงส่องสาด นำทาง ช่างสลัว
ฝั่งแห่งฝัน สั่นไหว ใจระรัว
หวั่น-หวาดกลัว เพียรพร่ำ จะสำแดง..
..เมื่อไหร่หนอ ฝนซา พายุผ่าน
ฟ้าเบิกบาน เสกสรร ฤทธิ์พันแสง
มาคลายครื้ม ทั้งผอง ประคองแรง
ให้แจ่มแจ้ง โดดเด่น..มองเห็นทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
