~~~ หยดน้ำฝน หยาดน้ำตา ~~~

เพียงฝนโปรย โรยตัว ฟ้ามัวหม่น
พิรุณหล่น คนเศร้า เหงาสะอื้น
สุธาฉ่ำ น้ำชุ่ม ชอุ่มชื้น
น้ำตารื้น กลืนกล้ำ ช้ำไม่คลาย

เพียงผ่านพ้น ฝนซา ฟ้าสว่าง
แต่รักห่าง ว่างเปล่า เศร้าไม่หาย
รันทดท้อ ง้อหา แทบลาตาย
ทิ้งให้ชาย วายดับ กับรักลวง

ฝนตกซ้ำ ย้ำว่า ฟ้าครวญคร่ำ
ทนกลืนกล้ำ ร่ำไห้ ใจห่วงหวง
น้ำตานอง หมองหม่น เอ่อล้นทรวง
ใจทั้งดวง ร่วงหล่น กับฝนโปรย

ปีผ่านพ้น วนกลับ รับฝนใหม่
ตกห่าใหญ่ ไล่ร้อน ผ่อนเย็นโหย
แต่รักเก่า เศร้าหนา ร้างลาโรย
เจ้าบินโบย โดยไม่ อาลัยคืน

กี่วันเคลื่อน เดือนพ้น กี่ฝนผ่าน
รักที่หว่าน นานแห้ง แล้งสุดฝืน
ไม่เหลือรอย คล้อยหลัง มิยั่งยืน
สุดกล้ำกลืน ขื่นขม จมน้ำตา

Moo Dum

ลาตายดีกว่าตู

กลับมาเยี่ยมบ้านตอนครบหนึ่งปี ที่เป็นสมาชิกพอดี
ต้องแต่งกลอนไว้ดูพัฒนาการในขวบปีที่ผ่านมา
ยังคิดถึง อาจารย์ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนครับ