ครั้น..ห้วงกาล ผ่านล่วง พาทรวงเจ้า
ลืมสัมพันธ์ ฝันเรา ครั้งเก่าก่อน
ใจจืดจาง ห่างหาย เคลื่อนคลายคลอน
ดวงสมร เมินหมาง ร้างอุรา..
..ฤทัยเจ้า จากไป จนไกลลับ
ไม่คิดกลับ คืนภักดิ์ เพื่อรักษา
ทิ้งให้เรา เศร้า-ช้ำ นองน้ำตา
แสนอ่อนล้า หวั่นไหว ไร้กำลัง..
.. หาก..อยากไป นัยกลอน คือ..พรส่ง
ขอ..อนงค์ จงสิ้น สิ่งที่หวัง
ให้นวลน้อง หมองหม่น มนภินท์พัง
น้ำตาหลั่ง ไหลริน เจียนสิ้นใจ..
..จะได้รู้ ซะบ้าง ครานางน้อง
ทำให้พี่ นี้ต้อง นอนร้องไห้
ว่าเจ็บปวด ร้าวราน ประมาณใด
ซึ้ง..แค่ไหน พธู..จะรู้เอง