๑ผิดวัยเล็กเด็กโตมิโกหก
เคยยิงนกตกปลาฆ่าปูหอย
เคยตีรันฟันยับเบ่งคับซอย
เคยเตะต่อยเณรพระทอมกะเทย
๒แอบลักไข่ไก่ชนถอนขนต้ม
คว้าขนมเฉาก๊วยฉวยไปเฉย
หยิบยีนส์เจ๊เร่ขายหลายครั้งเคย
กาแฟเนยกินก่อนมิผ่อนตังค์
๓รับเขียนปดจดหมายชายรักหญิง
จับแก้มวิ่งตบก้นวนรอบถัง
เจาะรูห้องมองสาวอวบขาวจัง
มีคลุ้มคลั่งย่องตอดกอดเมามัน
๔ปั้นน้ำเย็นเป็นตัวคั่วใส่พริก
ยืนหน้าหงิกด่าทอพ่อแม่ลั่น
ยุอ้ายใจ๋ใส่อ้ายมาท้าประจัญ
ค้าประกันเชิดเที่ยวเบี้ยวระนาว
๕ตื่นเช้าถอนนอนสายบ่ายแก้โหย
ย่ำเย็นโซ้ยลนเม็ดเกล็ดสีขาว
หญ้าอัดแท่งแห้งห่อล่อตาวาว
บุหรี่กาวเคยดูดสูดกลิ่นไอ
๐รู้เท่าทันปัญหาเลิกลาแล้ว
เพราะแน่แน่วตั้งจิตคิดคลายไข
และสังคมชมชอบมอบอภัย
ร้ายผ่านไปไม่ผิดแม้นิดเดียว
นิรโทษกรรมแล้ว ไม่เคยผิดครับ
รพีกาญจน์
*เคยละเมิดศีล๕ มีสงสัยยินดีตอบหลังไมค์*
เห็นคุณป๋า ก๋ากั่น ฉันซูฮก
ยืดรับอก สามศอก บอกเด็ดเดี่ยว
ลูกผู้ชาย จริงแท้ แน่นักเชียว
แหมอยากเกี่ยว แขนกอด สุดยอดเลย
แต่จะมี ไหมหนอ รอตามติด
ผู้ไม่ผิด อะไร ในใจเอ่ย
หนึ่งในร้อย หรือเปล่า กล่าวชื่นเเชย
หนึ่งในล้าน มานเปรย เฉลยที
จากวัยเด็ก สู่รุ่น ให้ครุ่นคิด
มะม่วงปิด จากต้น ของคนที่-
เขาหวงห้าม ข้างถนน คนไม่มี
ลับตาที เก็บฉวย ด้วยคะนอง
อีกแตงโม จากไร่ ในวันศุกร์
เดินจนจุก แวะเวียน เพียรสนอง
กว่าถึงบ้าน หลายลูก ถูกมาลอง
จนอิ่มท้อง ลักของเขา เอามากิน
พันทอง
สมัยเรียนหนังสือวัยรุ่น สิบห้าสิบหก แตงโมในไร่ทางกลับบ้าน และมะม่วง
ที่ย้อยออกนอกรั้วของคนอื่น เด็ดกินประจำ โดยไม่ได้คิดว่ามันเป็นความผิดจ้า