 เห็นเรือน้อยลอยคว้างกลางน้ำเชี่ยว เธอผู้เดียวคัดพาฝ่าวิถี คงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามานานปี เพียงพักลงครงนี้มีแรงใจ จะขับกล่อมบทกลอนที่อ่อนหวาน ให้ดวงมานกลับฟื้นชื่นสดใส ถึงหนทางอ้างว้างนั้นห่างไกล เธอจะหยัดยืนได้ในศรัทธา แม้คลื่นลมโหมซัดพัดกระหน่ำ ต้องทุกข์ยากตรากตรำจงจำว่า ยังมีกำลังใจคนไกลตา คอยส่งเธอถึงท่า..ฟ้าสีทอง "Shumbala" | เรือร่อนเร่ พเนจร รอนแรมทั่ว มืดล้มหัว กลั้วฝัน วันฟ้าผ่อง มิเหิมเกริม เติมแต่ง แข่งลำพอง แค่ละออง ฟองฝอย ลอยตามลม ขอพักพิง อิงไหล่ คราใจล้า อักษรา พากล่อม พร้อมห่อห่ม ยื่นลิขิต มิตรทัก ภักดิ์ภิรมย์ ก็พอสม ชมชื่น ทุกคืนวัน หวังเธอเป็น ที่พึ่ง หนึ่งคนเหงา คราอับเฉา เข้าซบ หลบพาขวัญ หวานแสนหวาน หวานเคียง เพียงจำนรรจ์ "คนไกล"สรร สุนทร หนาวร้อนคลาย  "ดิน" |
"ไม่เป็นไร"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
