[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ขอบคุณภาพประกอบจาก www.bloggang.com/viewdiary

สะท้อนจิตคิดหวนชวนสะท้อน
แม่พร่ำวอนกรุณาน้ำตาไหล
เป็นความจริงยิ่งแท้เกิดแก่ใจ
เลี้ยงลูกได้แต่ร่าง..เพียงอย่างเดียว

เพราะสังคมผสมส่วนควรโทษไหม
เกิดเปลี่ยนไปในคนบนเฉลียว
หรือเราด้วยแม่-พ่อต่อขันเกลียว
ขาดแลเหลียวเปลี่ยวปล่อยแต่น้อยมา

สะท้อนภาพวาบไหวหัวใจแม่
คอยเหลียวแลแคร์เขาเฝ้าห่วงหา
เต็มความหวังฝากกล่าวคราชรา
ได้ลูกยาอาทรย้อนตอบแทน

แต่วันนี้มีฝันนั้นริบหรี่
หลายสิบปีที่เหงาเฝ้าหวงแหน
ลูกยิ่งห่างทางไปยิ่งไกลแดน
แม่สุดแสนเหว่ว้า ..น้ำตานอง

สอนใครอื่นชื่นใจได้ดั่งหมาย
สอนลูกคล้ายยากยิ่งสิ่งสนอง
วอนคนอื่นได้ผลบนสมปอง
แต่ลูกของตนเอง..เก่งกว่าครู

เหมือนต้องรับกับชะตา..ว่าอาภัพ
เหมือนต้องรับกับกรรมที่นำสู่
เหมือนต้องคงโดดเดี่ยวเปลี่ยวชื่นชู
เหมือนได้รู้แต่ต้น..ทนต่อไป..