ให้อภัย ทุกเรื่อง อย่าเคืองแค้น
เจ็บเหลือแสน ที่ใจ ในขมขื่น
แต่พอนึก ขึ้นได้ ให้หยัดยืน
สู้ทนฝืน คืนหมอง ร้องระงม
ไม่เคยคิด โกรธใคร ให้ใจเฉา
ก่อนแนบเนา นอนคลอ พะนอสม
ยังหวนคิด คำนึง ซึ้งคารม
น้ำค้างพรม ลมไล้ ใต้แสงจันทร์
ก็ให้หาย กลายกลับ สลับเปลี่ยน
ทบทวนเวียน วนไป ในใจฉัน
จึงรู้แน่ แก่จิต คิดผูกพัน
ว่าตัวฉัน อภัยหมด ไม่โกรธเคือง
พันทอง
๑๔/๐๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
