เห็นดอกไม้ดอกนั้นจำฝังจิต
ว่าคนรับเขาจะคิดอย่างไรหนอ
ใจร้อนรนรุ่มเร้าไม่รีรอ
คุกเข่าขอความรักที่ปักใจ
แจกันเอ๋ยเจ้าคงเปลี่ยวเดียวดายยิ่ง
เพราะดอกไม้ถูกทิ้งไร้เยื่อใย
ให้แห้งเหี่ยวเป็นสีน้ำตาลไหม้
พร้อมกับใจที่ปี้ป่นคนระอา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 01:24:PM | |||
|
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนรัก > กลอนบอกรัก > หัวข้อ: แจกันใจ (ผู้ดูแล: kradan) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
ผู้เขียน | หัวข้อ: แจกันใจ (อ่าน 5384 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: