[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น
กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย
เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย
คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม

เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน
รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม
ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม
ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป

เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์
พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่
เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ
แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง

เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น
เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง
ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!

แซมน่ะเอง .. 

ดอกไม้ถิ่นบ้านเราแต่เก่าก่อน
มะลิซ้อนสายหยุดพุดฝรั่ง
กระดังงาลำดวนเย้ายวนจัง
นางแย้มยังแย้มยิ้มอิ่มเอมตาม

พิกุลทองต้นใหญ่ใกล้รั้วนั้น
ลดาวัลย์พุ่มรอบขอบสนาม
บานบุรีดอกเขื่องสีเหลืองงาม
กุหลาบหนามกฤษณาและราตรี

ยังอุดมสมบูรณ์และกูลเกื้อ
มองไม่เบื่อหอมกลิ่นถิ่นเรานี่
เมื่อครั้งหนึ่งยังขำจำได้ดี
เด็ดจำปีให้ชมผูกผมนาง

สามวันหนายังอยู่เป็นพู่ห้อย
เจ้ายังคอยถนอมไว้ไม่ทิ้งขว้าง
ยังบอกเราได้ยินกลิ่นไม่จาง
จะขอไว้แนบข้างใกล้ปรางนวล

เพียงไม่นานผ่านไปหล่อนได้จาก
มีคำฝากมาให้ใจปั่นป่วน
ดอกไม้เคยดมเล่นเหม็นอบอวล
กลิ่นยังชวนคลื่นเหียนเจียนเป็นลม

คนเคยมีสัมพันธ์ก่อนนั้นหนา
หนุ่มบ้านนาอดสูรู้ขื่นขม
เหม็นขี้หน้าเราหรือคือคำชม
ใจระบมดอกรักต้นหักตาย.

นพ
11ส.ค.56