"ขลุ่ยฯ"ขีดเขียน เพียรพจน์ แสน..หดหู่
ด้วยรับรู้ ว่ามิตร จิตสลาย
สุดเห็นอก-เห็นใจ "ไผ่เดียวดาย"
ที่..มิวาย หายห่าง จางโศกา..
..เหตุ..นารี เหยียบใจ ให้..หม่นหมอง
อกตระกอง กอดเศร้า เหงาแทบบ้า
ยินแต่เสียง หลั่งรด หยดน้ำตา
ดวงอุรา หนาวเหน็บ เจ็บ-ร้าวราน..
..ใน..นารี วิไล ได้เพียง..ลักษณ์
ที่ประจักษ์ ชัดเด่น เห็นตระหง่าน
แต่อย่าหมาย คิดรัก ภักดิ์นงคราญ
เพราะ..ดวงมาน นางเปรียบ..อสุรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
