คิดถึงเสมอ
@ยังคิดถึงเสมอเธอรู้ไหม
เวลาใดก็ไม่หยุดสุดคิดถึง
หากให้ตอบคำถามยามคะนึง
ตอบได้ด้วยความซึ้งจึงละเมอ
@ความห่างไกลไม่หวั่นวันคืนเฝ้า
สายตาเศร้ามองดาวคราวใจเผลอ
มองพระจันทร์ส่องสว่างช่างเลิศเลอ
ใจแอบเพ้อฝากฝันกับจันทร์ทรา
@วูบสายลมพรมกายให้สยิว
ใจวาบหวิวเพียงเจอเธอมาหา
ระลึกถึงนึกพ้อต่อเวลา
วันที่มาห่างไปเหมือนไกลกัน
@หากเธอคิดถึงฉันในวันนี้
รักคงมีความหมายไม่ไร้ฝัน
คงหมดสิ้นจะพูดพร่ำคำรำพัน
ถ้อยจำนรรจ์เพียงผ่านแค่กานท์กลอน
@คิดถึงอยู่เสมอเธอรู้ไหม
ขอฝากใจข้ามฟ้ามาออดอ้อน
ฝากความรักความภักดิ์ดีมีอาทร
ไว้ใต้หมอนนอนหนุนอบอุ่นใจ
//////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๖/๗/๕๖
@ยังคิดถึงเสมอเธอรู้ไหม
เวลาใดก็ไม่หยุดสุดคิดถึง
หากให้ตอบคำถามยามคะนึง
ตอบได้ด้วยความซึ้งจึงละเมอ
@ความห่างไกลไม่หวั่นวันคืนเฝ้า
สายตาเศร้ามองดาวคราวใจเผลอ
มองพระจันทร์ส่องสว่างช่างเลิศเลอ
ใจแอบเพ้อฝากฝันกับจันทร์ทรา
@วูบสายลมพรมกายให้สยิว
ใจวาบหวิวเพียงเจอเธอมาหา
ระลึกถึงนึกพ้อต่อเวลา
วันที่มาห่างไปเหมือนไกลกัน
@หากเธอคิดถึงฉันในวันนี้
รักคงมีความหมายไม่ไร้ฝัน
คงหมดสิ้นจะพูดพร่ำคำรำพัน
ถ้อยจำนรรจ์เพียงผ่านแค่กานท์กลอน
@คิดถึงอยู่เสมอเธอรู้ไหม
ขอฝากใจข้ามฟ้ามาออดอ้อน
ฝากความรักความภักดิ์ดีมีอาทร
ไว้ใต้หมอนนอนหนุนอบอุ่นใจ
//////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๖/๗/๕๖
(อ้างนั้นสำคัญไฉน)
คิดถึงเสมอในตอนละเมอ
@ ก็ยังเผลอคิดถึงแก้ไม่หาย
นอนละเมอคราใดก็คิดถึง
ยามดีดีลืมคิดไม่คำนึง
ถามตัวเองไยจึงชอบละเมอ
@ ความใกล้ชิดหวั่นใจเหมือนถูกเฝ้า
อยากมองดาวบางครายามเธอเผลอ
หรือมองจันทร์บางครั้งแทนหน้าเธอ
ได้แต่เพ้อแอบฝันดาวจันทรา
@ วาบสายตาเธอข่มกายใจสยอง
ตาเธอจ้องหาเรื่องใจสั่นผวา
นึกแค้นใจทุกเรื่องที่ผ่านมา
ตั้งแต่หอบเสื้อผ้าอยู่ด้วยกัน
@ หากเธอปล่อยฉันบ้างไม่เซ้าซี้
ฉันคงมีความสุขใช่แค่ฝัน
คงไม่ต้องจ่อมเศร้ารำพึงรำพัน
นั่งบ่นพร่ำจำนรรจ์ผ่านบทกลอน
@ ยามละเมอคิดถึงแก้ไม่หาย
ยามดีดีฉันไร้อารมณ์อ้อน
เรื่องความรักเธอฉันถูกตัดตอน
ตั้งแต่หอบหมอนเสื่ออยู่กินกันฯ
5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***แบบว่า “อินไปหน่อย” กลอนเลยพาไปเตลิดเปิดเปิงโลด