ปล่อยอารมณ์แต่งกลอนในตอนดึก
มันคักคึกตรึกตรองสมองแล่น
ใส่สำนวนชวนอ่านไปหว่านแฟน
อาจจะได้คะแนนมานอนดู
พอแต่งเสร็จเตรียมส่งบรรจงใส่
มันไม่ไปหมุนคว้างอยู่กลางหมู่
คลิกเท่าไหร่ยังเฉยเซ็งเลยกรู
อาจโฉมตรูหลังไมค์ทักทายมา
เป็นอย่างนี้หลายครั้งต้องนั่งบื้อ
ปิดคอมคือทางออกยังกรอกหน้า
เข้ามาใหม่อีกทียังลีลา
อยากจะคว้ามีดฟันให้บรรลัย
แต่ต้องทำใจเย็นอยากเห็นเจ้า
อาจจะเข้ามาแล้วมีแววใช่
มันก็ไม่ยอมติด ผิดอะไร?
เฮ้อ..เหนื่อยใจเหมือนกัน one to call
“ไพร พนาวัลย์”
หนุ่มวัยดึก คึกคัก นักใช่ไหม
เขาหลับไหล ตนเอง บรรเลงฝัน
ย่องมาเงียบ เสียบกลอน อ้อนจำนรรจ์
คงสุขสันต์ จิตเปลี่ยว เหลียวมองตา
สาวบ้านกลอน นอนหมดแล้ว แห้วนะนั่น
ใจคงสั่น หวั่นหวาด อนาถหน้า
อีกคะแนน แทนใจ ใครให้มา
ผีข้างฝา หรือเปล่า เฝ้านั่งลุ้น
พันทอง