ปล่อยอารมณ์แต่งกลอนในตอนดึก
มันคักคึกตรึกตรองสมองแล่น
ใส่สำนวนชวนอ่านไปหว่านแฟน
อาจจะได้คะแนนมานอนดู
พอแต่งเสร็จเตรียมส่งบรรจงใส่
มันไม่ไปหมุนคว้างอยู่กลางหมู่
คลิกเท่าไหร่ยังเฉยเซ็งเลยกรู
อาจโฉมตรูหลังไมค์ทักทายมา
เป็นอย่างนี้หลายครั้งต้องนั่งบื้อ
ปิดคอมคือทางออกยังกรอกหน้า
เข้ามาใหม่อีกทียังลีลา
อยากจะคว้ามีดฟันให้บรรลัย
แต่ต้องทำใจเย็นอยากเห็นเจ้า
อาจจะเข้ามาแล้วมีแววใช่
มันก็ไม่ยอมติด ผิดอะไร?
เฮ้อ..เหนื่อยใจเหมือนกัน one to call
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
