แม้รักเราจบลงที่ตรงนี้
แม้เธอมีคนใหม่ที่ใฝ่ฝัน
แม้ไม่เหลือเยื่อใยมอบให้กัน
แม้ทุกวันเธออยู่คู่กับใคร
ขอคิดถึงห่างๆอย่างผู้แพ้
ขอเพียงแค่ห่วงหาคราหวั่นไหว
ขอเพียงเศษรักร้าวมากาวใจ
ในวันที่เธอไปไม่หวนคืน
อยากให้เธอสบายใจใช้ชีวิต
ฉันนั้นไม่มีสิทธิ์คิดเป็นอื่น
แม้ต้องเจ็บปวดช้ำยอมกล้ำกลืน
กัดฟันฝืนรักรุ่มที่สุมทรวง
ขอคิดถึงห่างๆอย่างผู้แพ้
แล้วจะรักษาแผลแม้หนักหน่วง
ขอบคุณที่เคยแคร์แม้หลอกลวง
สักวันบ่วงรักนี้ คงดีเอง
ใครกันแน่ ที่ลวง ล่วง..ล้วงจิต
ใครกันแน่ เบือนบิด คิดข่มเหง
ใครกันแน่ เอาใจ ไปละเลง
ใครกันแน่ อวดเก่ง มิเกรงใจ..
..ใครกันแน่..แม่คุณ ที่..หุนหัน
ใครกันแน่ แด..ผัน ปันรักใหม่
ใครกันแน่ มิเหลือ ซึ่ง..เยื่อใย
ใครกันแน่ หวั่นไหว สิ้นไมตรี..
..ใครกันแน่ สุดฝืน ทน..กลืนกล้ำ
ใครกันแน่ ระกำ ช้ำ-ป่นปี้
ใครกันแน่ แพ้พ่าย วายฤดี
ใครกันแน่..นารี ที่..ควรตรม..
..คนที่..เจ็บ เหน็บหนาว ร้าวน่ะ..ฉัน
คนที่ฝัน วอดวาย สลายล่ม
คนที่ใจ ไม่คลาย หน่าย-ระบม
คนที่ทุกข์-ระทม คือ..ผมเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
