หนึ่งหัวใจ เท่านั้น กำปั้นหรือ
ที่ยึดถือ สื่อครอง ปองสดใส
มีเศร้าสร้อย ร้อยเรียบ เงียบเฉยไป
ดวงฤทัย ให้หวน ครวญคร่ำเกิน
สุดคาดเดา เอาอย่าง ทางร้าวฉาน
ใคร่ประมาณ มายมาก ยากขวยเขิน
ตอนแรกรัก ล้นเหลือ เยื่อใยเพลิน
ทิวาดับ กลับเมิน ไม่มองมา
ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ยังไม่ถึง
ห้วงคำนึง บางเบา เฝ้าถามหา
เกิดแบ่งรับ แบ่งสู้ รู้ไคลคลา
แม้นเยียวยา อย่างไร ไร้หนทาง
หากผ่อนปรน คนละวัน ทันได้คิด
ระยะใจ ให้สิทธิ์ อย่าขีดข้าง
ว่าตนถูก คนเดียว เปลี่ยวใจจาง
วันหนึ่งร้าง เลิกคบ ต้องจบลง
พันทอง
๓/๐๘/๕๖