มิใช่สาย ฝนหรอก จะบอกหนอ
เป็นสายต่อ แต่งแต้ม แจมฟ้าใส
เป็นสายรัก สลักถ้อย ร้อยเรื่องไป
ให้คนไกล ได้หวัง ยังเฝ้าคอย
ที่หยาดหยด รดร่าง ต่างปอนเปียก
พร่ำเพ้อเรียก ร้องร่ำ ระกำหงอย
แม้กลืนกล้ำ เพียงใด ใจล่องลอย
อย่าเพิ่งปล่อย สายใย ในวันนี้
ถึงน้ำนอง เจิ่งนา อุราคลั่ง
ก็ยังหวัง อยู่เสมอ ไม่เผลอหนี
รักดั่งนก รักไม้ ในพงพี
รักดั่งหมี รักผึ้ง พึงจดจำ
หากไม่ได้ ร่วมอยู่ เป็นคู่ขวัญ
จะไม่ปัน รักแบ่ง แปลงถลำ
ยังซื่อตรง ตราบนาน อย่าพานช้ำ
ยามฝนพรำ น้ำตา ไหลบ่านอง
มิใช่สาย ฝนหรอก จะบอกให้
เป็นสายใจ สายสวาท จะขาดหมอง
เป็นสายรัก ถักถึง คะนึงปอง
เป็นสายทอง ส่องสุข ให้ทุกข์คลาย
พันทอง
๓/๐๘/๕๖